Dierondersteunde speltherapie (in het vervolg DOST) is een bijzondere vorm van hulpverlening waarbij de hond een onderdeel vormt van het therapieproces van een kind. 

Er zijn slechts 75 therapeuten wereldwijd die geschoold zijn in 'Animal Assisted Play Therapy' (AAPT). Spelen helpt is de eerste in Nederland die dierondersteunde speltherapie onder het hulpverleningsaanbod heeft staan!

De samenwerking tussen therapeut en hond is erg bijzonder, ze werken nauw samen en vormen een hecht duo. Deze stabiele samenwerking versterkt de positieve effecten die dierondersteunde speltherapie kan bieden aan kinderen.

Tijdens dierondersteunde speltherapie kun je namelijk aan meerdere doelen tegelijk werken, waardoor deze vorm van ondersteuning sneller positieve resultaten kan boeken!

Wat gebeurt er eigenlijk tijdens een sessie dierondersteunde speltherapie?

En waar zit de kracht van de inzet van een hond? Om dat te weten te komen, is het belangrijk om te lezen over het ontstaan van dierondersteunde therapie.

Al decennia geleden deed Boris Levinson een onderzoek onder psychologen. Hij kwam erachter dat er bij een aantal psychologen uitstekende therapeutische resultaten in sessies werden behaald. In deze sessies vormden dieren onderdeel van de therapie (Van Fleet, 2010)!

De aanwezigheid van therapiehonden zorgt voor:

- verhoging van de motivatie van kinderen in de therapie

- meer betrokkenheid met fantasierijk spel (in fantasiespel verwerken kinderen, kunnen ze problemen oplossen en sterker worden)

- hogere concentratie binnen het spel

- minder weerstand en agressief gedrag (Thompson, 2007)

• Hulp vragen omdat je iets niet kan of iets moeilijks hebt meegemaakt, is vaak moeilijk. Het zetten van de eerste stap is dan best wel eng! Met een hond in de spelkamer, is de start van zo'n therapie minder spannend. Een hond is de ijsbreker voor een spannende eerste sessie.
• De hond is de link in de conversatie tussen therapeut en cliënt, of vormt een opening voor een opbouwend gesprek.
• Een hond is een kleinere stap om een relatie mee op te bouwen (bijv. bij hechtingsproblemen).
• Een therapeut lijkt minder bedreigend als er een hond aanwezig is in de spelkamer. De vertrouwensband wordt sneller opgebouwd en zo kan er eerder worden gestart met de specifieke leerdoelen waarvoor een kind in therapie is gekomen.
• Boodschappen bedoeld voor het kind, maar gecommuniceerd via de hond zijn minder bedreigend. Bijvoorbeeld: ''Daan vindt het lastig om te kiezen waar hij mee wilt spelen, Prins''. En andersom: kinderen komen vaak met boodschappen waar de therapeut op kan inspelen:

Kind: ''Ik denk dat Prins verdrietig is vandaag''

Therapeut: ''Waarom denk je dat Prins vandaag verdrietig is?''

Kind: ''Hij kijkt zo verdrietig uit zijn ogen!''

Therapeut: ''Hij kijkt inderdaad wel wat verdrietig. Waarom ben je verdrietig, Prins?''

Kind: ''Ik denk dat hij verdrietig is omdat hij iemand mist!''

• Een hond weerspiegelt het gedrag en de gemoedstoestand van een kind. Een goede observatie van de therapeut geeft hem/haar meer informatie over het karakter van het kind. Als een kind contact maakt met een hond, maakt de hond het gedrag van een kind zichtbaar aan de therapeut (spiegelfunctie). Vind een kind de eerste sessie nog spannend, dan kan de therapeut dit vaak zien aan het kind. Maar kinderen kunnen hun emoties ook verbloemen of hebben zichzelf door omstandigheden aangeleerd dat emoties niet zichtbaar mogen worden gemaakt. Prins merkt deze manier van coping op en zal dit aan mij kenbaar maken!
• Is een kind zenuwachtig, dan zal Prins op zo'n moment onrustig worden in zijn gedrag of proberen het kind uit zijn comfort zone te halen door hem een knuffel te brengen. Dit zichtbare gedrag kan benoemd worden door de therapeut: ''Best wel spannend hé Prins, zo'n eerste keer!''. Bij een directe opmerking, kan een onzeker kind hier nog onzekerder door worden. Terwijl een indirecte boodschap via de hond, een kind erkenning kan geven voor deze onzekerheid of onderliggende angst.
• Op een positieve manier kunnen emoties bespreekbaar worden gemaakt, waardoor er ruimte is voor leren en ontwikkelen! Een kind leert zo dat emoties er mogen zijn. En kinderen leren om woorden te geven aan deze emoties. Kinderen die lastig hun emoties uiten, zullen hierdoor sneller leren hun emoties gaan uiten.
• Wordt een commando aarzelend uitgesproken, dan zal een kind deze niet opvolgen. Zit een kind niet zo lekker in zijn of haar vel, dan zal dit door Prins worden opgemerkt. Met een indirecte boodschap kan het gedrag van het kind bespreekbaar worden gemaakt. Als Prins druk heen en weer loopt, kan de therapeut dit verwoorden: ''Jeetje, wat is Prins onrustig! Wat zal er met hem zijn, denk je?''